Onderwijsmagazine
Onderwijsmagazine
Hoe doe je dat? Als je altijd op stap bent naar je werk, vrijwilligerswerk, huisje in Frankrijk, familie, feestjes en activiteiten... Hoe ga je dan thuis zitten met jezelf?
De eerste week was moeilijk, ik kwam mijzelf steeds tegen, ik zag dingen in mijn huis die ik normaal niet zag, ik maakte mij druk om zaken waar ik voorheen nog nooit over had nagedacht. Ik wist ook niet wat ik het eerst of het laatst moest doen. Mijn afvinklijstjes om alle activiteiten goed te plannen, zodat ik niets misliep of vergat gedurende een dag, bleken niet meer te werken.
De stad om mij heen viel ook uit. Eerst het museum en de theaters. Daarna alle horeca en winkels. De Stadsbakker bleef open, maar deed vernuftige ingrepen in zijn winkel. Er mochten maximaal drie mensen naar binnen en het helpen duurde wat langer door alle opgetrokken plexiglas ramen, dus ik kon de gemaakte constructie op mijn gemak bestuderen.
Ik moest wennen aan de stilte op vrijdagavond en in de weekenden. Geen mensen meer die langs je raam lopen en enthousiast zijn, of niet, voor een bepaald toneelstuk of cabaretier.
Bij mijn dochter was ik niet meer welkom. Ze is zwanger en in eerste instantie nogal afwachtend over wat dit nu betekent. Haar vriend mag in ieder geval niet mee naar de 12 weken echo, maar weet een manier om op afstand mee te kijken en vervolgens krijgt de familie ook het filmpje. Feliciteren gaat dit keer niet met een dikke knuffel van mam, maar ze zijn gelukkig beiden wel heel blij.
Mijn oude tante van 86 bel ik regelmatig. Ze geeft aan dat ze haar stem vaak even moet smeren omdat ze soms dagen met niemand praat. Gelukkig komt haar hulp nog wel en gaat ze zelf regelmatig met haar rollator een paar boodschappen doen. Ze heeft last van allerlei kwalen, maar wil toch nog wel wat contact houden met de wereld om haar heen. Ik ken haar goed genoeg om te weten dat zeggen dat ze thuis moet blijven geen zin heeft.
Even de directe buren, allen met pensioen, laten weten dat ik boodschappen voor ze kan doen, of iets anders.
Ik moest om, 360 graden, dat was lastig. Ik moest een nieuw dagprogramma maken, want een mens heeft toch wat structuur nodig. Om 7.30 uur wandel ik een half uur, behalve in het weekend. Ik zie allerlei dingen in de stad die ik normaal voorbij liep, maar die er toch al lang zijn. Zoals stoeptegels met uitspraken over kunst, zoals: “God creates sex and drugs, art creates rock and roll”.
Daarna zet ik een krat boeken in mijn straat voor passanten om gratis mee te nemen. Maar eens opruimen al die boeken. Dan aan het werk, digitaal, en aan het eind van de dag weer wandelen en tot slot lekker klussen of lezen.
Het went al aardig, maar wat heb ik zin om een collega een klap op zijn schouder te geven, naar mijn werk te gaan, mijn oude tante en kinderen te knuffelen, lekker op een terras te zitten met vrienden, naar de bioscoop te gaan, samen foto’s te kijken, met mijn oude buurman die zoveel over Zwolle weet op ons bankje te zitten in ons hofje te zitten.
Nog even geduld…
Els Vijfhuizen
Directeur Landstede MBO V&E, M&M, ICT&T en Horeca
Functie: Directeur MBO-cluster Zwolle D (Vormgeving & Entertainment, Mooi & Mode, ICT & Technologie en Horeca)
Vindt leuk: huizen opknappen, zwemmen, fietsen, werken met collega’s, lezen en lekker eten.
