Onderwijsmagazine
Onderwijsmagazine
Persoonlijke problematiek, grote klassen (pre-corona) of vastlopen in je opleiding. De Landstede MBO-studenten die naar de Plusvoorziening in Harderwijk en Zwolle gaan – een maatwerktraject van tien weken – hebben uiteenlopende redenen. ‘Het zijn in ieder geval allemaal studenten die het reguliere onderwijs niet volgen. Studenten die wel willen, maar (ook door corona) niet kunnen.’
Dieter Kosters is sinds begin dit jaar studentadviseur Plusvoorziening in Zwolle. Hij begeleidt de studenten vanuit Zwolle en Raalte, een collega-studentadviseur is verantwoordelijk voor Harderwijk. Hij merkt dat veel docenten hem nog niet weten te vinden. Terwijl dat juist nu zo belangrijk is, vindt hij.
‘Sommige studenten verdwijnen – deels – van de radar. Ze missen school, hebben persoonlijke of leerproblemen of zitten in een instabiele thuissituatie waardoor ze zich letterlijk in hun kamer opsluiten. Ernstige situaties. Dan is het fijn dat er ook voor deze studenten een rustige plek is waar ze met schoolwerk bezig kunnen zijn. En hebben ze hulp nodig of willen ze een persoonlijk gesprek, dan ben ik in de buurt.’
Het doel van de Plusvoorziening is studenten weer op de rails te krijgen. Dieter: ‘We kijken per student wat passend is. Voor het meisje dat een ernstig ongeluk had gehad waren de prikkels op school te veel. Dagritme, structuur en plannen: dat was voor haar belangrijk om de stap naar school weer te maken.’
‘Voor de jongen die door persoonlijke problemen volledig vastliep en waarbij het tijdens coachgesprekken meer over hemzelf dan over school ging, was het de vraag of school op dat moment wel haalbaar was. Een afspraak maken met de huisarts kan een belangrijke eerste stap zijn. Of misschien is een stapje terug, een andere vorm van onderwijs, met kleinere klassen, met meer begeleiding en praktijk beter.’
‘Voordat het traject begint, is er een kennismaking en maken we concrete afspraken over de doelen waaraan de student gaat werken. Ook is er een tussen- en een eindgesprek. Natuurlijk kunnen we in tien weken niet alles oplossen, maar als ze hun kwaliteiten en valkuilen tijdens het traject leren kennen, dan zijn we al heel ver.’
Vanwege corona heeft Dieter nu acht van zijn dertien studenten in de klas. Tegenwoordig kan dat van 10.00-14.00 uur, voor corona van 9.00-16.00 uur. Vijf begeleidt hij op afstand. ‘Bij hen kan dat. Wel doe ik wekelijks een belrondje en op vrijdag krijg ik hun weekevaluatie. Die gaat ook naar de andere betrokkenen.’
‘Voor de studenten in de klas start de dag normaal gesproken met het maken van een planning. Wat gaan ze doen vandaag en hoe? Het gebeurt ook dat het plannen niet lukt. Of dat ze een uurtje later zijn omdat ze het niet trekken. Dan bespreken we dat.’
Ook zijn er altijd vaste, gezamenlijke pauzemomenten. En op vrijdagochtend geeft Dieter altijd een empowermenttraining, die nu deels online plaatsvindt. ‘Voor jezelf opkomen, jezelf kunnen profileren en grenzen aangeven staat centraal. Door kickboksen bijvoorbeeld ontdekken ze fysiek waar hun persoonlijke grens ligt.’
Dieter is blij met de overstap die hij eerder dit jaar maakte: ‘Ik kom uit de hulpverlening en heb drie jaar in Raalte gewerkt als docent/coach. Een mooie combinatie, beide rollen komen nu samen.’ Het geeft voldoening dat hij zijn studenten ziet groeien: ‘Dat komt door de kleinere groep, dat ze hier niet “anders” zijn, omdat er meer begeleiding is of omdat ze even weg zijn van huis. Onlangs vertelde een meisje dat ze jarig was. Een student van de koksopleiding hoorde dat. Hij wilde wel een taart bakken. Dat is ook meteen de kracht hier, dat de studenten elkaar kunnen ondersteunen.’
Justin doet het traject voor de tweede keer. Hij zit in het laatste jaar van de opleiding Medewerker Marketing & Communicatie. Vorig jaar was het doel ook om school weer op de rit te krijgen. Maar het stagezoeken zorgde voor veel stress. ‘Ook moest ik nog opdrachten afmaken. Daardoor zat ik niet lekker meer in mijn vel. Ook de structuur en het dagritme waren weg. Daarom kom ik hier elke maandag en woensdag. Ik focus me op schoolwerk en kijk naar een stage. Dat gaat wel goed. Maar wat wil ik hier echt mee bereiken? Dat bespreek ik denk ik te weinig. Ik stel niet snel vragen. Ik vind het naar als ik iets uitgelegd krijg en het dan nog niet snap. Dan wil ik het niet nog een keer vragen. Al is het hier wel vertrouwder om dingen te bespreken. Want bang zijn dat iemand je raar aankijkt, hoeft hier niet. Op school moet je toch altijd een soort van masker opzetten en doen alsof je blij bent. Voor mij is de Plusvoorziening een soort time-out, een plek waar je even tot rust kan komen van school of als je een burn-out hebt of zo. Je zet alles op een rijtje, werkt aan wat je moet doen om weer verder te kunnen.’
Een kleinere setting, minder drukte en meer rust in het hoofd. Voor Amber is de Plusvoorziening daarvoor de juiste plek. ‘Tijdens het traject, ik zit hier nog tot de zomervakantie, wilde ik kijken of Pedagogisch Medewerker Kinderopvang wel mijn opleiding is. Daarom heb ik testen gedaan. Daaruit blijkt dat een opleiding met dieren beter bij mij past. Ik ben niet een persoon voor boeken, ik ben meer van het doen. Nu ik geen schoolopdrachten meer heb, ben ik vooral bezig met de nieuwe opleiding. Waar kan dat, wat wil ik precies doen. Ook heb ik therapie en veel vrije tijd. Dan ga ik kleuren of een serie kijken. In het begin was alles nieuw en kende ik niemand. Maar inmiddels kan ik met iedereen opschieten. Het is een gezellige boel. Je klasgenoten accepteren je zoals je bent. Ook de begeleiding is prettig. Door de empowermenttraining heb ik meer geleerd over mijzelf, mijn emoties, meer zelfvertrouwen gekregen. Het is wel fijn dat je niet de enige bent met bepaalde dingen. Dit traject was een goeie keuze, voor dat stukje rust en duidelijkheid.’
Tirza trakteert vandaag op taart, ze is klaar. Om haar verder op weg te helpen, bleef ze zelfs vijf weken langer. Of ze met een goed gevoel weggaat? ‘Zeker!’ Ze denken hier echt met je mee. ‘De groep was ook heel leuk. We konden met elkaar lachen. Ging het niet goed, dan hoefde je niet per se te vertellen wat er aan de hand was, maar dan waren ze er wel voor je.’ Tirza is gestopt met haar opleiding Verzorgende IG en Maatschappelijke Zorg. Ze gaat deze opleiding nu thuis doen, via de LOI. Via de gemeente krijgt ze begeleiding. ‘Mijn stages waren echt goed gegaan en in eerste instantie was terug naar school dan ook het doel. Met de begeleiding van hier ging dat ook best goed. Maar zonder werkte niet. De drukte in de klas was te veel. Wat ik ontdekte was dat voor mezelf opkomen meer mijn doel was. Vooral “nee” durven zeggen. Bij de empowermenttraining leerde ik stevig in mijn schoenen staan. Letterlijk en figuurlijk. Dat was best lastig. Daarnaast was weer met de trein gaan een doel. Samen met mijn ouders is me dat nu ook weer gelukt!’
