Waarom koos je voor het onderwijs?
‘Mijn vader had bedacht dat ik rechten moest gaan studeren, maar dat vond ik te veel regels. Het werd de lerarenopleiding in Leeuwarden. Ik koos voor de vakken Economie en Maatschappijleer, want het waren de jaren zeventig en er gebeurde van alles in de wereld. Ik ben uit huis gegaan en had bijbanen om alles te bekostigen. Lange tijd werkte ik in de huishouding bij een gezin. Maar ik heb ook heerlijk genoten van de studietijd; toen had je nog zes jaar. En veel demonstreren, jongens! Tegen de atoombom, kistkalveren, zure regen en noem maar op. Ik werd vegetariër en genoot ervan dat ik zelf keuzes kon maken.

Na mijn studie heb ik in Leiden, Rijnsburg en Katwijk lesgegeven en later kon ik bij De Factoor terecht in Zwolle. Terug naar het oosten. Begin jaren tachtig had je veel werkloosheid, dus ik was blij met mijn baan. En De Factoor werd uiteindelijk Landstede, waar ik op meerdere locaties heb gewerkt. Eerst als docent, later in het management. Als ik ergens voor kies, dan stop ik daar mijn hele ziel en zaligheid in. Of ik nu voor de klas sta of in de directie zit. Dat maakt voor mij geen verschil.’  

Wat hoop je in dit laatste schooljaar nog te bereiken?
‘Tot de zomervakantie is het vooral zaken overdragen. Te veel om op te noemen. Er is genoeg gebeurd in de afgelopen jaren en dat beschouw ik als een teamprestatie. Het samensmeden van alle afdelingen tot één çluster heeft bijvoorbeeld veel inzet gevraagd. Dat begon al heel basaal bij het regelen van voldoende stoelen en tafels voor alle opleidingen. Maar we hebben ’t echt van onderaf opgebouwd.’

Wat kunnen jonge docenten van jou leren?
‘Dat je trots moet zijn op wat je doet, ook al lukt niet alles wat je zou willen doen. Ik geloof in de eigen verantwoordelijkheid van mensen. Natuurlijk maakt het uit waar je wordt geboren en hoe je bent gevormd, maar je hebt uiteindelijk zelf een keuze. In alle omstandigheden kan je zelf een pad kiezen.’ 

Waar had je zelf iets meer tijd in willen steken?
‘In het koffie drinken met collega’s. Die gesprekken zijn enorm waardevol, maar schoten er door de volle agenda nog weleens bij in. Ja, aandacht is misschien wel het belangrijkste aspect binnen onderwijs. Studenten, docenten; iedereen wil gezien worden.’

Wat ga je missen als je straks afscheid hebt genomen?
‘Ik ben nooit zo bezig met terugkijken. Ik vind werk leuk en ik ga de mensen missen. De reuring, de gesprekken. Maar een loopbaan bestaat uit meerdere stappen. Daar hoef je niet dramatisch over te doen. Ik heb allerlei banen gehad en na een paar jaar word ik altijd wat onrustig. Dan denk ik: het staat hier redelijk in de steigers, tijd voor iets anders.’

Welke hobby of passie komt jou goed van pas?
‘Toch ook wel het ondernemerschap en het zakelijke instinct. Die financiële kaders heb je nodig, want je kunt van een euro niet tien euro maken. En ik ben vrij nuchter. Ik heb zoiets van: kort en bondig kan ook. En als het niet zus kan, dan maar zo…’

Wat zou je schrijven in een brief aan de minister van onderwijs?
‘Een goed opgeleide professional moet niet bezig zijn met formulieren. Die heeft een vak geleerd en moet kunnen coachen. Dus dat is mijn boodschap aan de minister: neem medewerkers in het onderwijs serieus.’

Wat vind je prettig aan deze coronaperiode?
‘Ik vond het een pittig jaar. Dat vele thuiszitten, al die beperkingen. Nee, helemaal niet prettig. Het digitaal onderwijs heeft ons uit de brand geholpen, maar kostte veel energie. Leerachterstanden zijn vervelend, maar vooral op korte termijn. Studenten hebben nog een heel mensenleven om dingen te leren.

Zorgwekkender vind ik het sociale aspect. Als school ben je er ook voor studenten die het thuis moeilijk hebben. Opeens zaten zij alle dagen thuis, op hun kamertje. Dat heeft meer impact gehad dan we nu denken. Terwijl je ook weet dat de mens zich altijd aanpast. Als ‘t moet, zijn we hartstikke flexibel.

In het afgelopen jaar hebben we veel bijgeleerd. Ik vind ook dat scholen beter kunnen nadenken over de planning van lessen. Voorheen lieten we studenten soms een uur reizen voor twee uurtjes les. Maar zoiets kan ook digitaal en bespaart een hoop tijd en gedoe voor studenten.’

Wat is je lijfspreuk?
‘Kijk vooral naar wat je allemaal wél hebt, anders beperk je je vrijheid en creativiteit. Ik ben in Afrika geweest en daar zag ik kinderen bezig met ijzerdraadjes. Ze maakten er speelgoedvliegtuigjes van. Ja, van niets iets. En ze waren er blij mee. Terwijl wij in Nederland vaak zeuren om ‘t kleinste ongerief, lieten die kinderen zien dat er áltijd mogelijkheden zijn. Mooi toch?’