‘Ik ben Elise Hop, 32 jaar en onlangs getrouwd met Tom; onze trouwdag was half juli. Jarenlang werkte ik in het basisonderwijs en sinds begin dit jaar ben ik docent Wiskunde op het Morgen College in Harderwijk. Een hele overgang, maar het bevalt uitstekend. 

Ik kom uit Hierden, een dorpje bij Harderwijk. Daar heb ik ook op de dorpsschool gezeten waar ik later zelf leerkracht werd. Ja, mooi in de buurt en overzichtelijk. Ik functioneer het beste als mijn omgeving stabiel en vertrouwd is.

Toen ik klaar was met de pabo waren er nauwelijks banen voor leerkrachten. Ik deed invalwerk, onder meer op mijn oude basisschool. Via een stage was ik daar binnengekomen. Ik werkte op basis van tijdelijke contracten; in verschillende groepen, op verschillende scholen.  

‘Als tiener wilde ik wiskundedocent worden’ 

Zo werkte ik ook nog een tijdje in het speciaal onderwijs. Invalwerk betekende ook dat ik soms uit mijn bed werd gebeld; kan je snel komen! Op zich een leerzame periode, maar na drie jaar wilde ik meer zekerheid.  Gelukkig kon ik voor vast aan de slag op de school in Hierden. Ik wilde graag in de bovenbouw, maar er kwam een plek vrij in groep vier en ik dacht: deze kans grijp ik met beide handen aan. 

Ik stop veel energie in mijn werk en thuis vind ik het vooral lekker om te relaxen. Gewoon, ontspannen in de tuin zitten, met een puzzelboekje.  

Ook mag ik graag een terrasje pakken, lekker eten en shoppen. Daarnaast heb ik een hele collectie nagellak. Dat is een soort hobby geworden. Ik doe ook wel eens de nagels van vriendinnen. Ondertussen kletsen we dan bij. Leerlingen in mijn klas zijn heel opmerkzaam als het gaat om mijn nagels. Vragen ze: Welke kleur gaat u volgende keer opdoen? Ik vind het superleuk om vanuit mijn eigen interesse een connectie te maken met leerlingen.’ 

Hoe was je zelf als leerling? 
‘Ik ben meer een doener en had dus niet zoveel met taal en andere alfavakken. Op basis van mijn Citoscore belandde ik op de havo, maar in de onderbouw liep ik echt op mijn tenen. Ik voelde mij vaak onzeker en niet op mijn plek. Maar ik ben blij dat ik heb doorgezet, want uiteindelijk is het goed gekomen. Pas toen ik mijn profielkeuze had gemaakt – met Wiskunde, Natuurkunde, Biologie - ging hett veel gemakkelijker. Bij deze vakken kon ik meer leren door te doen.

Nu ik lesgeef op het vmbo denk ik: dat had qua leerstijl beter bij mij gepast. Misschien had ik mij daardoor ook minder onzeker gevoeld. Toch ben ik blij dat ik ‘t zo heb gedaan, want daardoor weet ik dat ik een doorzetter ben. Vanuit deze ervaring benader ik mijn leerlingen ook. Wiskunde is niet voor iedereen een feestnummer, maar door te kijken naar mogelijkheden en interesses van leerlingen hoop ik een veilige en stimulerende leeromgeving te bieden.  

Als tiener wilde ik wiskundedocent worden, maar ook dierenarts en operatieassistent. Ja, een onmogelijke combinatie. Na de havo koos ik voor het veilige pad. Ik zag het echt zo voor me: als ik de pabo in Zwolle doe, kan ik thuis blijven wonen en kom ik uiteindelijk op een basisschool te werken en dat is voor mij een bekende omgeving waar ik bovendien veel vakantie heb. Ha,ha, ik was ’t aardig aan het inkaderen. Dat past wel bij mijn karakter.

Heel eerlijk: op de pabo moest ik ook mijn draai vinden. Ik weet nog dat ik een eerste les Nederlands had en iets moest voorlezen in de groep. Ik kreeg het Spaans benauwd. Maar de pabo is gelukkig een doe-opleiding, met veel stages, waar ik erachter kwam dat ik echt het onderwijs in wilde.’ 

Waarom koos je voor het onderwijs? 
‘Wat ik al zei: het voelde vertrouwd. Ik wist ook dat ik goed kon lesgeven, omdat ik al vanaf mijn dertiende meehielp bij turntrainingen van mijn vereniging. Ik heb gekozen voor basisonderwijs, omdat je veel verschillende vakken geeft en tegelijkertijd de ontwikkeling van kinderen volgt. Als leerkracht in groep acht kreeg ik ook te maken met de keuze voor een vervolgschool. Zo kwam ik regelmatig op bezoek bij middelbare scholen in de regio. En daardoor begon het wel te kriebelen. Na een paar jaar aftasten was ik klaar voor een nieuwe stap. 

Met hulp van een loopbaancoach ben ik erachter gekomen dat lesgeven aan oudere kinderen het beste bij mij past. Daarnaast had ik altijd al een stemmetje in mijn hoofd dat zei: je moet wiskundedocent worden. Op het strand lig ik niet te lezen, maar maak ik liever een rekenpuzzel. Wiskunde studeren en op de basisschool blijven werken, zag ik niet zitten. Dat zou te pittig zijn, want ik wilde mij op één ding focussen. Toen zag ik die vacature bij Morgen College en ik dacht: yes, dit is het. 

Door mijn eigen ervaringen heb ik een antenne voor dat sociaal emotionele. Ook op het Morgen College merk ik snel genoeg of er iets speelt met een leerling. En dan ga ik er even naast zitten. Ik durf mijzelf ook wel kwetsbaar op te stellen en dat is voor leerlingen ook prettig. Soms blijven ze na de les hangen en dan komen ze met hele verhalen. Lesgeven is geweldig, maar dat ik op zo’n moment iets voor hen kan betekenen vind ik misschien nog wel véél waardevoller.’

Wat is ervoor nodig om dit eerste jaar te laten slagen? 
‘Toen ik begon, was het bepaald geen gespreid bedje. Er waren meerdere wisselingen geweest in onze sectie. Voor sommige leerlingen was ik dit jaar al de vierde wiskundedocent. Maar ik merk dat ik het snel oppak, ook omdat ik goed geholpen word door collega’s. De school en de sfeer spreken mij enorm aan. Het was even omschakelen – van basisschool naar vmbo - maar ik ben blij dat ik ’t heb gedaan.’

Wat wil je leren van ervaren docenten?
‘Ik wil nog wel iets meer zelfvertrouwen krijgen in hoe je alles aanpakt, maar dat krijg je hier gauw genoeg. Het rekenonderwijs van groep acht zit op het niveau van basis, kader en tl. Dus die overgang is niet eens zo groot. Zelf heb ik op de havo Wiskunde B gedaan, dus die kennis is er ook. Ik kijk er vooral naar uit om didactisch heel sterk te worden. Dat je bijvoorbeeld drie verschillende manieren weet om iets uit te leggen. Op de basisschool kon ik alle leerlijnen dromen, hier moet ik soms nog even zoeken. Maar dat kan ook niet anders, ik ben nog maar net begonnen.’  

Wat kunnen zij misschien van jou afkijken? 
‘Ik heb op de basisschool heel goed leren differentiëren, zodat je binnen een les op meerdere niveaus iets kunt aanbieden. Dat gaat bij mij vanzelf. Ben je al klaar? Dan is dit ook nog leuk om op te pakken. Toch denk ik dat docenten niet allemaal op elkaar moeten lijken. Die verscheidenheid werkt juist prettig voor leerlingen. De ene docent is heel inlevend, de ander juist no nonsens. Bij iedereen kan je iets leren. Ik ben heel opmerkzaam en zie veel bij pubers. Maar soms is ’t goed dat ze even met rust worden gelaten. Alleen maar types zoals ik zou ook niet fijn zijn, hahaha.’  

Wat doe je allemaal om ‘een beetje fris’ te blijven? 
‘Als leerkracht op de basisschool heb ik Kanjertrainingen gevolgd en was ik anti-pestcoördinator. Een cursus of opleiding gaat mij wel weer verder helpen, denk ik. Dit schooljaar start ik met de hbo-opleiding tot docent Wiskunde, zodat ik ook oudere leerlingen les mag geven. Ik heb een lerarenbeurs aangevraagd en die is geaccepteerd.’ 

‘Elke stap is er een’

Welke hobby of passie komt jou als docent goed van pas? 
‘Ik heb een enthousiaste persoonlijkheid en ben vanuit het basisonderwijs gewend om out-of-the-box te denken. Daardoor kom ik makkelijk op nieuwe ideeën. Tijdens een rondleiding door school kwamen we uit in ons TechLab; een lokaal vol nieuwe technische snufjes. Ik dacht: dát is bruikbaar! Dus tijdens een van mijn Leren Op Maat-uren heb ik leerlingen daar breuken laten oefenen op de Active Floor. Door de competitie en het lijfelijk bewegen hadden ze niet eens door dat ze met het vak Wiskunde bezig waren! Prachtig toch?’ 

Wat zou je schrijven in een brief aan de minister van onderwijs? 
‘Ik wil graag benoemen dat het verschil tussen basisonderwijs en voortgezet onderwijs heel groot is. Zeker ook in werkdruk en salaris. Eigenlijk vind ik dat niet kunnen. Als ik zie hoeveel extra taken en verantwoordelijkheid ik op de basisschool had, dan vind ik ’t onbegrijpelijk dat die beloning nog altijd niet is rechtgetrokken. Als vrienden grappige opmerkingen maakten over de vele vakanties, dan zei ik meestal: die heb ik ook wel verdiend, met al die overuren. Daar bestaat toch een verkeerd beeld van, in mijn beleving.’

Wat is je lijfspreuk? 
‘Daar heb ik even over nagedacht, want ik heb niet echt een lijfspreuk. Tijdens het sporten zeg ik soms: elke beweging is er een. Soms ga ik niet zo hard als ik zou willen, maar met die zin kan ik toch met een goed gevoel de sportschool verlaten. Ik kan ook zeggen: elke stap is er een. Dat is wat ik vooral heb geleerd in de afgelopen tijd. Soms voelt iets onveilig of is het te spannend om een beslissing te nemen. Ik kende geen tussenstapjes. Het moest in een keer goed of dan maar niet. Ja, best streng voor mezelf. Gelukkig verandert die mindset.  

Collega’s zijn soms verbaasd als ze horen dat ik lange tijd zo getwijfeld heb over mezelf. Huh, jij? Maar je komt zo zelfverzekerd over… Tja, het is maar net wat je laat zien. Daarin heb ik een enorme groei doorgemaakt. Ook met deze nieuwe baan merk ik dat. Ik mag nog leren en alles gaat écht niet vanzelf, maar het gaat heel lekker en iedereen op school reageert positief. Zoiets geeft vertrouwen om steeds weer een stap te zetten.’