‘Ik ben Margreth Nijkamp, 54 jaar. Ik woon in Slagharen met mijn twee zoons van 18 en 20 jaar oud. Begin dit schooljaar ben ik gestart als docent en coach bij het team Onderwijs en Opvoeding van Landstede MBO in Raalte. Dat klinkt misschien alsof ik nieuw ben binnen de organisatie, maar dat is niet zo. Jarenlang heb ik, in Zwolle, bij Landstede Kinderopvang  gewerkt.

Ik kom uit een gezin van acht kinderen en was de op een na jongste. Na de middelbare school volgde ik de opleiding Agogisch Werk en ik merkte al snel dat ik iets voor kinderen wilde betekenen. Toen ik moeder werd, bleef ik werken; ik bracht mijn jongens naar de opvang. Daardoor wist ik hoe het voelde om je liefste bezit – als het ware – over te dragen. Ja, dat heb ik altijd bijzonder gevonden. Bij de opvang krijg je het vertrouwen van ouders; jij mag die veiligheid bieden.

Anderhalf jaar geleden ben ik gescheiden. Korte tijd later ben ik ook van baan gewisseld. Dat had een andere reden, maar alles bij elkaar was het een turbulente periode. Tegelijkertijd heb ik veel bijgeleerd. Het gaf mij – hoe moeilijk ook – de kans om mijn leven opnieuw in te richten. Ik probeer meer mijn gevoel te volgen en dicht bij mezelf te blijven. Mijn ontspanning zoek ik in hardlopen en krachttraining. Daarnaast kijk ik graag naar series op Netflix. Maar ja, wie doet dat tegenwoordig niet hè?’

Hoe was je zelf als leerling?
‘Pas toen ik een beroepsopleiding ging volgen, besefte ik dat school écht belangrijk was. Voor die tijd was ik wel aanwezig, maar voelde het als iets dat moest. Uiteindelijk deed ik meerdere vervolgopleidingen en in het afgelopen jaar heb ik de hbo-oplelding Projectmanagement afgerond. Ik maakte zo’n mooie ontwikkeling door en dacht:  een opleiding hoort daar zeker bij!’

Waarom koos je voor het onderwijs?
‘Landstede Groep besloot een aantal jaren geleden om alle nevenactiviteiten af te stoten en zich alleen nog te richten op onderwijs. Die keuze had voor mij grote gevolgen. Bij Landstede Kinderopvang werkte ik als groepleidster, beleidsmedewerker en ook vele jaren leidinggevende; ik zat daar helemaal op mijn plek. Dat veranderde toen we overgingen naar een nieuwe organisatie. Na anderhalf jaar proberen wist ik: dit is het niet voor mij. Ik stagneerde in mijn ontwikkeling.

Maar ja, je baan opzeggen? Ik vond het nogal een stap. Ik had veel ervaring, maar was al wel 53. Zou ik een fijne werkplek terugkrijgen? Ik kon stoppen in goed onderling overleg, zoals dat heet. Het gaf ruimte en tijd om nieuwe wegen te verkennen. In die periode kreeg ik nieuwe inspiratie tijdens netwerkgesprekken, maar ik twijfelde ook. Moest ik opnieuw een leidinggevende functie zoeken? Terug naar de kinderopvang? Of toch iets anders? Ik wilde graag de juiste keuze maken.

Ik had nog regelmatig contact met verschillende mensen binnen Landstede Groep. Zoiets bouw je op in de loop der jaren. In die tussenperiode kwam vanuit Landstede MBO het verzoek om als gastdocent een paar lessen te verzorgen bij de opleiding Pedagogisch Werk in Zwolle. Aan een klas vol zestienplussers, dus best wel spannend. Ik weet nog goed: de eerste keer was op maandagochtend 9 uur. Vlak na het weekend, dus ik vroeg mij al af wat het zou worden… En já hoor, van de 22 studenten zaten er maar zes in de les…

Een week later stapte ik een tikkeltje onzeker dat lokaal binnen en zaten er opeens twintig studenten! Ha, ja, dat was even schakelen. Maar toen die lessen weer voorbij waren, vond ik het gewoon jammer. Dus ik wist: dit is het. Lesgeven, studenten begeleiden. Alles viel op zijn plek. Ik had al ruime ervaring in leidinggeven aan een groep, waarbij je ook goed moet luisteren en in verbinding wilt komen. Eigenlijk kwam alles wat ik in de afgelopen jaren had geleerd samen in de rol van docent.’

Wat is ervoor nodig om dit eerste jaar te laten slagen?
‘De vacature in Raalte voelde als mijn grote kans om die stap naar het onderwijs te maken. Het sollicitatiegesprek ging goed en ik hoopte zó op die baan. Ik merkte dat mijn ervaring op waarde werd geschat en dat gaf mij een fijn gevoel. En toen kwam het verlossende telefoontje: ik had de baan! En ik kon direct lessen volgen voor het Pedagogisch Didactisch Getuigschrift.

Eigenlijk is dit schooljaar voor mij al geslaagd. Vanaf het begin voelde ik mij al zo thuis in Raalte. Het team is heel sociaal en betrokken. Binnen school kent iedereen elkaar. Het is alsof ik hier al jaren werk. Ik heb ook een maatje die mij ondersteunt. Daardoor voelt die loopbaanswitch niet als een duik in het diepe.’

Wat wil je dolgraag leren van ervaren docenten?
‘Bij mijn sollicitatiegesprek werd gevraagd waarom ik zo graag docent wilde worden, want ik was toch al zóveel jaar leidinggevende geweest... Maar ik zie het niet als een stap terug. In tegendeel: ik kan hier nog veel leren. Bijvoorbeeld hoe je tijdens de les kunt improviseren als het anders loopt dan verwacht.’

Wat kunnen ervaren docenten misschien wel van jou afkijken?
‘Ik heb in mijn vorige baan geleerd om flexibel te zijn en mensen in hun kracht te zetten. Ik kijk altijd naar iemands talent. Wat is jouw toegevoegde waarde? Hoe kom jij ten volle tot je recht? Dat is wat ik meeneem binnen Onderwijs en Opvoeding. Niet alleen richting studenten, maar ook richting collega’s.’

Wat doe je allemaal om ‘een beetje fris’ te blijven?
‘Ik sta open om iets nieuws te leren. In het afgelopen drukke jaar heeft mij dat ook al veel energie opgeleverd. Als docent moet je het vak verstaan en boven de lesstof staan. Weten waarover je praat. Alleen dan kan je iets met overtuiging overbrengen. Daar geloof ik in.’

Welke hobby of passie komt jou als docent goed van pas?
‘Klinkt misschien gek, maar door Netflix te kijken heb je soms raakvlakken met studenten die dezelfde series volgen… En als docent helpt het ook dat mijn kinderen in dezelfde leeftijd zitten. Met hun 18 en 20 jaar kunnen ze mij soms net even een tip geven. (Lachend) Hoewel… Vaak zeggen ze: o nee, ma, dat heb je toch niet echt gedaan hè…’

Wat zou je schrijven in een brief aan de minister van onderwijs?
‘Ik heb hier eigenlijk geen antwoord op. Voor mij voelt het nog te vroeg om zo’n advies of boodschap af te geven. Ik zou misschien schrijven dat het fijn is dat we in deze coronaperiode toch onderwijs kunnen bieden – ook al is het digitaal.’

Wat vind je prettig aan deze coronaperiode?
‘Eerlijk is eerlijk: ik sta meer in mijn kracht als ik fysiek les kan geven. Vooral de interactie met studenten is dan duidelijker aanwezig. Maar ik vind het voor hen wel heel fijn dat het onderwijs online door kan gaan. Van docenten vraagt het extra inspanning om het aanbod gevarieerd te houden, want niet alle lesonderdelen zijn even geschikt voor de digitale omgeving. Maar dat is ook weer het leuke van de uitdaging: door de situatie is er ruimte om te improviseren.’

Wat is je lijfspreuk?
‘Ik zeg dan: zet problemen om in mogelijkheden en kansen. Ik ben sinds een jaar bijvoorbeeld vrijwilliger bij PEC Zwolle. Ik help als gastvrouw bij thuiswedstrijden en begeleid studenten bij hun taken in het stadion. Denk bijvoorbeeld aan studenten die tijdens wedstrijden meehelpen in de beveiliging, bij het entertainment en in de hospitality. Ik houd van die sfeer en de saamhorigheid. Het geeft mij ook afleiding. Dat bedoel ik dus: grijp die kans of creëer ’m zelf.’