‘Ik ben Joline van der Pant-Wielen, 38 jaar en ik werk sinds mei als tactisch inkoopadviseur bij Landstede Groep in Zwolle. Ik woon in het buurtschap Berkum, op vijf minuten fietsen vanaf kantoor. Ja, heel lekker. Ik ben getrouwd met Daan en we hebben drie kinderen; Pepijn van bijna 7, Olivia van 5 en Linde van 2. Ik vind werken heerlijk, maar het is ook fijn om er thuis voor het gezin te zijn. Dat evenwicht is belangrijk.

Ik ben geboren in Leeuwarden en daar heb ik na de basisschool op een Montessorischool gezeten. Mijn ouders waren altijd heel betrokken en ik kan zelf goed structuur aanbrengen, dus ik heb een goeie tijd gehad. In Leeuwarden heb ik Hogere Hotelschool gedaan. Toen heb ik ook nog een periode in Zuid-Afrika gewerkt. Na mijn studie ging ik aan de slag in Maastricht bij een chique hotel langs de Maas. Daar deed ik sales en marketing. Ik woonde middenin de stad en heb veel geleerd, maar miste ook mijn familie in het noorden.

Uiteindelijk ben ik in Zwolle beland, omdat ik via een vriend hoorde dat er bij sterrenrestaurant Librije een hotel zou komen. Daar werd ik aangenomen en heb ik een jaar gewerkt. Mooi om te doen, maar zo’n familiebedrijf was het niet helemaal voor mij. Ik stapte over naar energiebedrijf ENGIE. Ik dacht tijdelijk, maar dat werd 12,5 jaar. Daar heb ik ook mijn man leren kennen. Ik deed sales en er was alle ruimte om door te groeien. Eerst werd ik senior op de afdeling en daarna runde ik de tenderdesk, die gericht is op inschrijving bij aanbestedingstrajecten.

Er zat volop ontwikkeling in, maar ik wilde ook wel weer iets anders. Toen kwam deze job bij Landstede voorbij. Ik had een leuk gesprek en er was meteen een klik. Nee, ik heb niet zoveel inkoopervaring, maar het gaat ook om hoe je als mens bent. Ik ben echt van de planning en de structuur; werken met strakke deadlines en zorgen dat het toch binnen de tijd lukt, dat is echt mijn ding.

Thuis komt dat plannen ook wel terug. We hebben een krijtbord in de keuken met taakjes en afspraken. Met drie jonge kinderen moet je aan veel dingen denken; wat moet er mee naar school, wat mee naar sport. Ik heb het graag goed op orde. Ha, nee, mijn man hoeft zich daar nooit zorgen over te maken.

Ik ga graag op pad met de kinderen. Laatst hebben we een modderpad van Staatsbosbeheer gelopen. Ik had dat ergens gelezen, maar het kwam er steeds niet van. Totdat ik dacht: hup, gewoon doen. Het was niet eens zulk mooi weer, maar de laarzen gingen mee en we zouden wel zien waar we uitkwamen. Juist van dat spontane kan ik ook genieten.

Mijn hobby’s zijn wandelen, hardlopen, koken en sowieso; bezig zijn met gezond leven. Dus kijken hoe je lijf reageert op beweging of voeding. Dat vind ik ook belangrijk in ons gezin. De kinderen krijgen geen koek mee naar school, maar een appeltje met kaneel en walnoot. Natuurlijk, we eten ook weleens snoep, maar we letten wel heel goed op.’

Hoe was je zelf als leerling?
‘Ik kon goed meekomen en zat op een leuke basisschool met veel nationaliteiten. Die diversiteit is heel leerzaam geweest, merk ik nu. Mijn beste vriendin kwam uit Somalië, dus ik kreeg al jong een wat bredere kijk op de wereld.

Op de middelbare school had ik mijn werk altijd op tijd af. Ja, ik wilde het graag goed doen. Leren vond ik ook best leuk, net als de gymlessen trouwens. Ik was gek op speerwerpen en van die typische atletiekdingen.’

Waarom koos je voor het onderwijs?
‘Mijn vader heeft altijd op een ROC lesgegeven, dus ik was wel bekend met het mbo. En de coronatijd heeft ook bijgedragen; energie verkopen is mooi, maar ik wilde iets doen dat meer van betekenis is. Ja, mijn steentje bijdragen. Misschien iets in het ziekenhuis. Of in het onderwijs. Ik heb geen onderwijsakte, dus ik zag mezelf niet zo snel voor een klas staan, maar door mijn huidige baan zorg ik er toch ook voor dat alles goed is geregeld voor docenten en studenten.’

 Wat is ervoor nodig om dit eerste jaar te laten slagen?
‘Landstede Groep is groot en ik wil nog heel veel mensen leren kennen. Studenten, docenten, maar ook directeuren. Een aantal heb ik al gesproken. Ik ben heel open ontvangen en probeer een goed beeld te krijgen van wat inkoop kan betekenen. Het is vooral ook wensen en ideeën omzetten in acties.

Mijn werk richt zich vooral op de aanbestedingstrajecten; rechtmatig inkopen voor de hele Landstede Groep. Denk aan schoonmaakcontracten, maar ook de inkoop van alle kantoorbenodigdheden en creatieve materialen. Het begint vaak met een evaluatie. Uitzoeken hoe het nu gaat en welke wensen er zijn. En ook aftasten wat eventuele nieuwe leveranciers kunnen bieden. Daarna stel je met de projectgroep een programma van eisen op en dat document deel je, zodat er intern reacties kunnen komen. Zo schaaf je dat bij totdat je iets goeds hebt.

‘Organiseren is mijn talent’

Als er een nieuwe leverancier is, heb je ook met de implementatie te maken. Dus: hoe laat je die materialen bestellen, welke voorwaarden zijn er. Voor Landstede Groep vraagt dat meer tijd en aandacht, omdat je met veel locaties zit. We bieden service om het voor iedereen duidelijk en gemakkelijk te maken. En je wilt iedereen ervan doordringen dat het goedkoper is om een potje lijm via de leverancier te laten komen, dan iets bij de Action te halen. Want zo’n extra factuur maakt een hele weg door de organisatie en kost qua verwerking veel geld.’

Wat wil je dolgraag leren van ervaren docenten?
‘De omgang met leerlingen vind ik interessant. Hoe krijg je nou de aandacht van zo’n hele klas? Ik wil daar wel feeling mee krijgen, want je zit in een onderwijsomgeving. Voor mezelf is het leuk om af en toe binnen te lopen bij de horecaopleiding, omdat ze daar met alle nieuwe ontwikkelingen bezig zijn en dat blijft toch ook mijn vak. En ik wil graag horen van docenten en studenten wat hun ervaring is met leermiddelen,  want zij moeten er prettig mee kunnen werken.’

Wat kunnen zij misschien van jou afkijken?
‘Bij de Hogere Hotelschool draaide het om servicegericht werken. Oog hebben voor mensen. Ik leerde ook voor een groep staan, mezelf te presenteren en voor mezelf op te komen. Het hotelwezen is een zakelijke wereld waarin het er ook hard aan toe kan gaan. Maar je leert omgaan met verschillende soorten mensen. Van schoonmaker tot directielid; ik heb veel respect voor iedereen binnen een organisatie. Ik vind het ook leuk als ik anderen kan laten shinen. Ja, je doet het samen. Dus ook die ene stille collega verdient aandacht. Dat leeft sterk in mij.’

Wat doe je allemaal om ‘een beetje fris’ te blijven?
‘Bij ENGIE had ik regelmatig trainingen. Niet alleen over sales, maar bijvoorbeeld ook over het schrijven van een goede tekst. De komende tijd wil ik graag een inkooptraining volgen. Die nieuwe input en tips heb je nodig om tot andere inzichten te komen. Dat heeft mij altijd veel gebracht. Fris blijven is ook zorgen voor balans en ontspanning. Naast wandelen is dat ook een film kijken of het terras op met vriendinnen. Ik zoek dat wel op.’

Welke hobby of passie komt jou goed van pas?
‘Dat is toch het organiseren; dat is mijn talent. Ik zit ook in de ouderraad van de  basisschool, dus daar hoor ik ook hoe leerkrachten ontwikkelingen ervaren. Dat helpt mij weer binnen Landstede Groep. Over organisatie gesproken: ik ben net begonnen bij de personeelsvereniging. Dat vind ik leuk; ervoor zorgen dat meer mensen aanhaken.’

Wat zou je schrijven in een brief aan de minister van onderwijs?
‘Als niet-docent vind ik dat wel lastig. Maar ik zou iets schrijven over het onderwijs in de buitenlucht. Dat meer leerlingen en studenten naar buiten kunnen, in plaats van de hele dag aan een tafeltje. Goed, mbo is al veel meer praktijk, maar we hebben ook de VO-scholen. Naar buiten en veel meer bewegen zou hartstikke goed zijn voor ons onderwijs.’

Hoe kijk je terug op de coronaperiode?
‘Ik heb enorm genoten van de tijd met ons gezin. Onze jongste dochter is bijna twee en normaal gesproken was ze na drie, vier maanden naar de opvang gegaan. Maar nu waren we allemaal thuis. Okay, thuisonderwijs is niet altijd gemakkelijk. Maar ik kreeg wel meer hoogte van waar de kinderen mee bezig zijn. Nooit geweten dat ze op jonge leeftijd al zoveel taal en rekenen doen. Elke schooldag begonnen we met een wandelingetje naar de kinderboerderij. Dat had ook wel iets. En nu stroomt de agenda alweer vol en denk ik soms: doe mij maar weer een lockdown.’ 

Wat is je lijfspreuk?
‘Mijn moeder zei vroeger altijd: moeilijke dingen doen we ook. Iets dergelijks zeg ik ook tegen onze kinderen, als ze ergens tegenop zien. Qua lijfspreuk zou ik zeggen: wie niet waagt, wie niet wint. Als je het niet probeert, weet je het ook niet. Neem mijn laatste overstap in werk; ik had een prima salaris en alles perfect voor elkaar. Maar ik miste toch een prikkel en die heb ik opnieuw gevonden bij Landstede. Ja, niet bang zijn, gewoon proberen.‘