Onderwijsmagazine
Onderwijsmagazine
Wat ben ik blij dat wij en onze studenten weer gewoon naar school mogen! Wat is het fijn om met elkaar weer plezier te hebben in de les. Al moest het ook wel weer even wennen! Veel collega’s en studenten om me heen is toch wat anders dan in mijn uppie prikkelloos in mijn zolderlokaal aan het werk. Ik moest mijn draai weer vinden in het reizen van Zeewolde naar Zwolle en de tijd die dat inneemt. De balans tussen werk en privé moest opnieuw worden uitgevonden.
De zaterdag is echt mijn dag. Meestal ben ik vroeg wakker. En het is niet ongewoon als ik voor 8 uur al in de keuken sta om het één of ander voor te bereiden. Voorraad-koken noem ik dat, zodat ik door de weeks wat sneller de warme hap op tafel heb staan. De geur van koffie mengt zich met die van stoofperen en de knoflook en komijn uit de chili con carne. Al kokend evalueer ik mijn werkweek. Wat was leuk? Wat kon beter of anders? Wat moet ik niet vergeten?
Tussendoor ga ik op de fiets naar de bakker en kaasboer, en altijd even langs de kringloopwinkel terug. Voor allerlei goedzooi waarmee ik dan weer kan fröbelen op mijn omrommelzaterdagen. Een eenzame dikke bol wol wordt een sjaaltje. Een kinderdekbedhoes wordt een vlaggenlijn voor een pasgeboren neefje. Een kinderdekbed een ‘hooimadam’ om de bonen voor de chili in gaar te stoven.
Het weekend wordt gebruikt om te relaxen, te sporten, weer op te laden voor de werkweek erop. Om met genoeg energie mijn werk met plezier uit te voeren. Her en der wat nakijkwerk of voorbereiding, ach, dat hoort er gewoon bij.
Werken in coronatijd, weet je 't nog? De wekker ging bij mij op de normale tijd. De dag begon met een wandeling van 20 minuten, dan was ik in elk geval al lekker buiten geweest voor de werkdag begon. En dan nóg had ik tijd over die ik normaliter kwijt was aan reizen. Mail wegwerken, wat andere klussen. In alle rust. In mijn eigen leslokaal op zolder. Geconcentreerd. Georganiseerd socializen met collega’s, want anders sprak je elkaar te weinig en ging het alleen maar om ‘hoe lossen we dít nou weer op!’. In teamvergaderingen kon ineens iedereen elkaar wél laten uitpraten, want anders werd je horendol van al het door-elkaar-gekakel. Lessen draaiden zoveel mogelijk gewoon door. Ik voerde oneindig veel gesprekken met kleinere groepjes studenten over hun voortgang en opdrachten.
Werk en privé gescheiden houden was soms best lastig. Mijn werkritme veranderde, mijn concentratie en energieverbruik veranderde, mijn ‘thuisritme’ veranderde. Online lesgeven vrat bakken energie en dat had zijn effect op mijn werkplezier. Gedurende de werkdag moest ik regelmatig even achter mijn laptop weg om vierkante oogjes te voorkomen. En dan deed ik andere dingen thuis dan nu op school! Even een was in de machine doen. Even de kat knuffelen. Even een recept opzoeken tijdens de lunch en een ovenschotel voor het avondeten in elkaar mikken. Van koken krijg ik energie, dus dat was een leuke tegenhanger voor alle online energievreters.
En toen was ie daar ineens. Ergens rond december vorig jaar. Een bedrag bij mijn salaris met de opdracht: koop er iets van waarvan je tijdens het thuiswerken veel plezier hebt!
Dat is gelukt! En hoe! Ik heb er echt nog steeds enorm veel plezier van. Zéker nu ik weer meer tijd kwijt ben aan forenzen. Voor ik het wist stond ik in een winkel waar ik vóór coronatijd niet in mocht en die de dag na mijn aankoop ook alweer dicht zat voor het gewone publiek. De groothandel had veel teveel spullen en de restaurants waren dicht. Mijn keukenmachine. Die mij in de nare lockdowntijd plezier, uitdaging en gemak bracht bij mijn favoriete bezigheid: koken. Die mij nu tijdwinst geeft, tijd die ik hard kan gebruiken nu ik weer reis van Zeewolde naar Zwolle. Onderweg een podcast luisterend over…..je raadt het al. Koken natuurlijk!
Carolien Rademakers
Sinds: 2009
Vak: coaching, ICT-vaardigheden, kantoortraining, gespreksvaardigheden
School: Landstede MBO
Werkervaring: buurtzorg,
gehandicaptenzorg, mbo-onderwijs.
Vindt leuk: studenten, koken, tuinieren, buiten zijn.
