Leerlingen hebben mij altijd gepusht om steeds verder te gaan met deze technologie. Het begon met een probleem, het tekeninglezen binnen de technieklessen. Veel leerlingen hebben er moeite mee. Je hebt er technisch inzicht voor nodig. Ik dacht: kunnen we die werktekeningen niet duidelijker maken voor leerlingen? Ik wilde dit probleem oplossen en laat het nou net zo zijn dat technologie ons hierbij enorm helpt. We zijn drie jaar geleden begonnen met augmented reality en virtual reality en al snel kwam de HoloLens. Gelukkig werk ik bij een organisatie die heel erg meedenkt en het belang van technologie inziet.

In het begin heb ik enorm veel feedback ontvangen van mijn leerlingen, uiteindelijk zijn zij het die mij hebben overtuigd en mij de drive hebben gegeven om door te gaan. Collega’s dachten vooral: “Die Ewout is niet helemaal goed, hij komt van een andere wereld.” Maar na een aantal prijzen en veel aandacht vanuit binnen- en buitenland vragen collega’s nu aan mij hoe we deze technologie breder in het onderwijs kunnen inzetten. Daarom heb ik besloten om me één dag per week bezig te houden met het delen van kennis met collega-scholen. Uiteindelijk moet de olievlek groter worden.

Ik ben volgens mij een echte “changemaker” in het onderwijs. Met het project “de HoloLens binnen techniek” heeft het Vechtdal College in 2018 de Computable Awards gewonnen. We waren de eerste vo-school die deze prijs mee naar huis mocht nemen. Een hele prestatie. Toch gaf deze prijs niet het gewenste resultaat, ik bleef de drive voelen om collega’s te overtuigen van deze techniek. Na het winnen van de Overijsselse Onderwijsprijs in Zwolle met een goed juryrapport viel het kwartje en kreeg dit project een enorme boost. Dat was wel een kantelpunt.

Technologieën als virtual reality en de HoloLens zijn eenvoudig toe te passen in het onderwijs. Waar virtual reality steeds goedkoper wordt, staan de augmented-reality-glasses nog in de kinderschoenen. De wereld ontdekken in virtual reality is net zo eenvoudig als een filmpje bekijken via je internetbrowser. Met een druk op de knop zit je zo bij de olifanten en leeuwen in Zuid-Afrika. En met de HoloLens is het bekijken van je eigen 3D-modellen net zo eenvoudig als het opslaan van een Word-bestand in de cloud. Je moet alleen weten hoe.

Dit betekent dat we ons op dit gebied de aankomende jaren moeten scholen. Het zou me niets verbazen als we over een aantal jaren lessen verzorgen in virtuele classrooms, waarbij we elkaar via het world wide web ontmoeten en kennis delen op een bepaald gebied. Of dat we op basis van virtual reality een biobased energiecentrale bezoeken met daarbij live data van de echte centrale. Hoe gaaf en leerzaam kan dat zijn.

Daarnaast zullen we in de toekomst afscheid nemen van onze smartphones. Ze zullen vervangen worden door augmented-reality-glasses, lossen we meteen het probleem op met mobieltjes in de klas. Leerlingen krijgen meteen na de bel in hun bril te zien naar welk lokaal ze moeten en onderweg kunnen ze zien welke opdracht af had moeten zijn en welk onderwerp besproken wordt.

Maar hoe zet je nu de eerste stap met zulke technologie? Je kan mij natuurlijk vragen, ik deel graag mijn kennis op dit gebied. Als docent beschik je over verschillende tools. Leer je werken met de technologieën, dan breid je je gereedschapskist uit. Hierover hebben we niet geleerd tijdens onze lerarenopleiding. Toch zullen we de wereld waarin virtual reality en de HoloLens steeds toegankelijker worden moeten leren kennen. Uiteindelijk heeft onze wiskundedocent in de jaren tachtig ook moeten leren werken met een grafische rekenmachine. Dit is gelukt en vast pas na enkele scholingen.

Ik geloof dat we moeten samenwerken en onze kennis moeten delen, want uiteindelijk staan we allemaal voor dezelfde uitdaging. Welke bagage geven we onze leerlingen mee om te (over)leven in de wereld van overmorgen? We moeten als docenten over grenzen heen kijken en onszelf blijven uitdagen en ontwikkelen.