Onderwijsmagazine
Onderwijsmagazine
Dix is niet zo’n prater. Hij laat liever zijn handen wapperen. En dat kan volop bij Flestic BV in Dronten, waar ze kunststof verpakkingsmateriaal maken. Van shampooflacons, medicijnpotjes tot braadboterflessen. ‘We produceren niet alleen de fles, maar ook de dop’, legt stagebegeleider Bas van Nes uit. Hij werkt als engineer op de onderhoudsafdeling. Dix heeft niet te maken met de productie in de fabriek, maar doet uiteenlopende opdrachten daar omheen.
De 17-jarige student volgt de opleiding Entree BBL bij Landstede MBO in Dronten. Daar begon hij als BOL-student aan de beroepsopleidende leerweg. Via het LeerWerkMakelaars-traject is Dix vervolgens overgestapt naar een BBL-opleiding. Dat past veel beter bij hem. ‘Ik zat in de Plusklas, maar school is niet echt mijn ding. Ik wilde liever werken én leren. Voor mijn BBL-stage had ik heel veel bedrijven benaderd, maar nergens was iets vrij. Eigenlijk maakte het mij niet meer uit waar ik terecht kon, als er maar plek was.’
Dix op zijn stageplek
Dat hij bij Flestic BV aan de slag kan, blijkt een lot uit de loterij. Het bedrijf in zijn woonplaats biedt heel veel verschillende werkzaamheden. Een prachtige kans om een ‘handige Harry’ te worden. Bas van Nes vertelt: ‘Hij moet hier verven, spuiten, in de tuin werken, rotzooi opruimen, boren, slijpen, het magazijn inrichten, meehelpen met het aansluiten van elektriciteitskabels, maar ook gegevens verwerken in onze administratie – dus achter de computer’.
Van Nes begeleidt hem in alles en controleert ook of het in orde is. ‘We pakken het zo breed mogelijk aan. Dix krijgt tijdens deze periode alle soorten gereedschap in handen. Ook als hij een klus niet leuk vindt, leert hij ervan. Op deze manier kan hij goed uitzoeken wat het beste bij ’m past.’
De coronatijd maakt het werk niet gemakkelijker. Het bedrijf ziet scherp toe op alle richtlijnen. Overal mondkapjes, handgel en plakkaten met voorschriften. ‘Dix begon vlak voor de crisis. Daardoor was hij al aardig op de hoogte van onze bedrijfsvoering. Anders was de stageplek ook voor ons een lastig ding geweest. We letten extra goed op die anderhalve meter, want als hier corona uitbreekt kan het zo maar zijn dat we twee weken dicht moeten. Dat wil je niet. Gelukkig worden wij door de overheid als vitaal onderdeel gezien, omdat we verpakkingen voor levensmiddelen maken. Het werk gaat door, ook in deze coronaperiode.’
Dix kende het bedrijf nog niet. Of ja, alleen van de voorgevel. ‘Ik woonde eerst in Swifterbant. Als ik naar school ging, fietste ik hier vaak langs. Ik vond het er vaak stinken, maar dat komt door een ander bedrijf dat hiernaast zit. Een vetsmelterij.’
De stageperiode bevalt hem goed. Dat komt door de sfeer in het bedrijf, maar ook door de vele klusjes. Als hij de stageplek met een cijfer zou moeten beoordelen, dan komt-ie uit op een 7 of zelfs een 8. ‘Mijn leerdoel is dat ik handiger word. Dat gaat hier sneller dan op school. Op school werk ik alleen aan opdrachten. Dit is allemaal veel echter.’
Zo’n periode begeleiden vraagt wel intensieve aandacht, zegt Van Nes. ‘Ik had toevallig heel veel doe-klusjes liggen, dus ik kon zeker een paar helpende handen gebruiken. Met die insteek hebben we ook ja gezegd. In de praktijk merk je dat Dix nog veel mag leren. Volledig zelfstandig functioneren is nog niet aan de orde. Ik blijf dus wel bij alles betrokken.’
Stagebegeleider Bas van Nes
De mannen hoeven zich voorlopig niet te vervelen. Er ligt volop werk te wachten, vertelt Van Nes. Onderhoud aan dakgoten, de bouw van een platform voor een goederenlift, het vervangen van tl-verlichting. Dix vindt het allemaal prima. Zolang hij maar plezier heeft in zijn werk, vertelt hij. ‘Ik weet nog niet of ik hier echt altijd zou willen werken. Misschien vind ik het toch leuker om vaker op pad te gaan. Verschillende opdrachten op verschillende plekken. Maar die keuze komt later wel.’
