Wie ben je, wat doe je?
‘Ik ben Laura, 34 jaar en docent Verpleegkunde bij Landstede MBO in Zwolle. Na de kerstvakantie begin ik bovendien als BPV-coördinator. Daar heb ik zin in, want ik ben ook graag in de praktijk bezig. Ja, dat contact met ziekenhuizen, verpleeghuizen en GGZ-organisaties, dat ligt mij wel.

Ik ben opgegroeid in Elburg. Echt in zo’n gezellige familie. Mijn opa en oma hebben zestien kleinkinderen, waarvan er veertien in de zorg werken. De keuze voor Verpleegkunde kwam dus niet uit de lucht vallen.

Na mijn mbo-opleiding ben ik eerst twee maanden gaan reizen en vervolgens gaan werken, maar ik dacht al snel: ik vind leren leuk en het gaat mij gemakkelijk af. Dus koos ik toch voor een verkorte opleiding hbo-v.

Toen ik die had afgerond kon ik terecht op een high care-afdeling binnen de psychiatrie. Ik deed vooral crisisopname en vond het bijzonder leerzaam. Daarna werd ik wijkverpleegkundige en weer wat later ook nog communitycoach op een zorgboerderij voor dementerende ouderen. Daar stuurde ik het team aan, want coördineren is wel iets voor mij.

Ik woon samen met mijn gezin in Berkum, een wijk in Zwolle. Ik heb twee zonen van 1,5 en 4 jaar. Ik hou van reizen en doe aan yoga, fitness en hardlopen. Ik klus ook veel. Dat is al jong begonnen. Ik had als tiener een oldtimer waar ik aan mocht sleutelen. Dan word je wel handig.

Het jarendertighuis waar ik nu woon heb ik in overleg met een aannemer grotendeels zelf verbouwd. Dat creatieve is wel prettig; je zoekt dan altijd oplossingen. Of je nu een wond verbindt of als verpleegkundige iets regelt in een crisissituatie; je moet vindingrijk zijn. En ik ben een regelaar. Ik zeg niet snel: dit kan niet. Nee. Dan verzin ik gewoon iets anders.’

Hoe was je zelf als leerling?
‘Ik was een spontane en vrolijke leerling. Ik deed vaak goed mee in de les. In onze familie is iedereen sociaal en zorgzaam. Dat heeft er altijd wel in gezeten. Als meisje heb ik weleens gedacht: ik ga iets met sport doen. Of met mode & visagie. Want make-up en kleding ontwerpen vond ik ook best interessant. Maar uiteindelijk trok toch die zorgkant.’

Waarom koos je voor het onderwijs?
‘Als verpleegkundige maakte ik meerdere reorganisaties en veranderingen mee. Gelukkig mocht ik in mijn rol vaak medewerkers en studenten begeleiden. Dat vond ik leuk. Maar na wéér een reorganisatie dacht ik: alles draait goed, dus waar zit mijn uitdaging? Ook stelde ik mijzelf de vraag: vind ik dit nog écht leuk?  Ik heb toen gesprekken gehad met een loopbaancoach over talenten en drijfveren. Onderwijs kwam ook voorbij…

Ja, hoe gaat dat… Ik had een tante werkzaam op het mbo en mocht een keer meekijken. Ik liep door die gang en proefde die sfeer: wauw. Vooral die leergesprekken met studenten. Die interactie. Ik had meteen ideeën over werkvormen. Het gaf mij veel energie, dus ik was er al snel uit. Dit is het! Ik werk nu 2,5 jaar bij Landstede MBO en heb onlangs het Pedagogisch Didactisch Getuigschrift behaald.’

Wat is ervoor nodig om dit eerste jaar te laten slagen?
‘Nou ja, ik ben dus heel blij dat ik dat onderwijspapiertje nu binnen heb. Dit voelt als een nieuwe stap. Ik wil eerst ervaring opdoen en experimenteren. Studenten houden mij dagelijks een mooie spiegel voor. Ik ga dat gesprek wel aan. Ook over de online lessen. Wat vond je fijn? Wat kon er beter? Je bouwt vertrouwen op en zoekt samen naar verbetering. Nee, niet alles kan in het onderwijs. Ik blijf realistisch. Maar school geeft genoeg ruimte om zelf iets op te pakken. Dat vind ik prettig.’

Wat wil je dolgraag leren van ervaren docenten?
‘Je leert vooral van elkaar, in het team. Als docent ga je niet je eigen gang, maar probeer je elkaar scherp te houden en te motiveren. Laatst zei een collega: Laura, je bent hartstikke druk, waarom doe je dat gesprek niet volgende week? Dat is rustiger. Oudere collega’s bewaken hun grenzen vaak beter. Dus dat meedenken en die tips zijn zeker welkom. Ik heb ook een werkplekbegeleider. Een maatje dat coacht en kennis deelt over het onderwijs. Zoiets is onbetaalbaar.’

Wat kunnen zij misschien van jou afkijken?
‘Ik heb op de opleiding veel ervaring opgedaan met digitale middelen. Heb ook veel geleerd over presentatie en werkvormen, bijvoorbeeld. Want lesgeven voor een webcam gaat toch anders dan in een klas. Tijdens de studie heb ik daar veel mee kunnen oefenen. Ik vind het – oprecht – ook leuk om online te werken. Ik laat studenten bijvoorbeeld een online moodboard maken. Met plaatjes en teksten. Die delen ze dan met elkaar bij een presentatie. Geloof mij maar, daar gaan we nog véél meer mee te maken krijgen. Dus zet ik het nu al in.’

Wat doe je allemaal om ‘een beetje fris’ te blijven?
‘Op Instagram volg ik jonge docenten die hun ervaringen delen. Je hoeft niet in alles het wiel zelf uit te vinden. En ik houd de actualiteit bij. De veranderingen gaan snel, maar ik kijk er vooral positief naar. Het is een tijd van mogelijkheden. Uiteraard hoop ik collega’s te inspireren met mijn ideeën. Dankzij de studie ben ik theoretisch helemaal up-to-date.  Ik vind het fijn als collega’s vragen stellen. Zo van: hoe heb je dát nou weer aangepakt?’

Welke hobby of passie komt jou als docent goed van pas?
‘Ik doe aan yoga en dat helpt om rust te vinden. Vaak ontstaan dan ook plannen. Ik ben van nature behoorlijk energiek – hahaha. Het is goed om soms even down-to-earth te komen. Even aarden. Zo van: wat gebeurt er nu? Wat ga ik straks doen? Ja, leven in het hier en nu.’

Wat zou je schrijven in een brief aan de minister van onderwijs?
‘Ik zou mijn zorg uitspreken over het aantal stageplekken. De begeleiding is in deze coronaperiode lastig. Instellingen komen er vaak niet aan toe door extra handelingen en beperkende voorschriften. De kans bestaat dat stages voortijdig stoppen of helemaal komen te vervallen. Daar mag de minister wel over meedenken. Want er zullen studenten zijn die hierdoor vertraging oplopen. Dus ja: wat gaan we hier aan doen?’