Onderwijsmagazine
Onderwijsmagazine
Teamleider Roel Teune en directeur Edwin Blok van het Morgen College in Harderwijk wisten totaal niet wat hen te wachten stond, toen wiskundedocent Henk Bos tijdens een studiedag dit najaar om de microfoon vroeg. Het bleek een zeer aangename verrassing. Henk reikte hen de ‘Mijn Baas is Paars’-trofee uit, als dank voor de steun die hij tijdens zijn ziekte heeft ervaren.
‘Mijn baas is paars’ is een actie
van de stichting Crohn & Colitis NL
die in 2021 voor de tweede keer
werd georganiseerd
tijdens de week van de toegankelijkheid.
De stichting roept mensen op die hun baas
in het zonnetje willen zetten
omdat die op een goede,
positieve manier rekening
houdt met hun ziekte.
Door een paarse trofee
te overhandigen,
laten zij zien dat hun baas top is.
‘Sinds een jaar of tien heb ik een chronische aandoening’, vertelt Henk (rechts op foto onder, red.). ‘Tot twee jaar geleden kon ik het redelijk onder controle houden, maar in de zomer van 2019 voelde ik het door mijn vingers glippen. Het was een heel proces om dat te accepteren. Je wilt je collega’s en leerlingen niet in de steek laten. Maar het ging gewoon echt niet meer.’ Een heftige, onzekere periode volgde.
‘Steeds kreeg ik andere medicijnen. De frustratie als die niet blijken te werken was elke keer weer nauwelijks te harden. Ondertussen ben je er niet als vader, niet als echtgenoot, niet als collega. Wat blijft er dan nog over?’ In het najaar van 2020 waren de mogelijkheden uitgeput. Bijna. ‘Ik kwam vanwege corona op een wachtlijst voor een operatie te staan. Om de tijd te overbruggen kreeg ik nog een laatste medicijn om uit te proberen en na een heel onzekere kerst bleek dat aan te slaan. Ik kon langzaam re-integreren.’
Nu werkt hij weer voor de volle honderd procent. ‘De begeleiding van het managementteam en met name Roel was echt goud waard’, zegt Henk. ‘Zij verstonden de kunst om op een menselijke manier zakelijk te zijn en ik voelde me serieus genomen. Zonder hen was het een heel ander verhaal geweest. In je eentje overwin je zoiets niet.’
‘Henk heeft heel diep gezeten, maar altijd de drive gehouden’, vertelt Roel (links op de foto met trofee, red.). ‘Hij is wiskundedocent in hart en nieren en wilde heel erg graag weer aan het werk. Dat merkte je gewoon en dat maakt dat je er zelf ook voor gaat. Ik zette hem bijvoorbeeld gewoon op het rooster toen hij re-integreerde. Lukte het niet, dan kon hij tot een uur van te voren afbellen en dan viel ik voor hem in.
Zo kon de klas gewoon komen en zat Henk niet in de stress. Hij heeft er trouwens niet veel gebruik van gemaakt. Verder hadden we de gehele ziekteperiode elke twee weken contact om te bespreken wat hij nodig had. Ik legde de gesprekken en actiepunten vast en mailde die naar hem.
Het was goed om met elkaar te sparren; in de loop der tijd werden de band en het vertrouwen dieper. Soms was het zwaar, ook voor mij, het is niet makkelijk om een collega te zien lijden. Het is fijn dat je dat dan kunt uitspreken.’
De tijden waren zo onzeker dat op een gegeven moment uiteenlopende mogelijkheden werden bekeken. ‘Zou Henk nog terug kunnen keren in zijn huidige functie? Of zouden we voor andere werkzaamheden moeten kiezen, zoals huiswerkbegeleiding. Dan kon hij toch zijn deskundigheid inzetten, want hij is een hele goede docent; ik ben er trots op dat hij in mijn team zit. Het tweede spoor traject was al ingezet, maar het bleek uiteindelijk niet nodig, gelukkig.’
Roel heeft van het hele proces als teamleider veel opgestoken. ‘De één is conciërge, de ander is directeur, wiskundedocent of teamleider, maar we zijn allemaal mens. We schromen in het onderwijs wel eens om door te vragen, maar ik denk dat het juist heel goed kan zijn om dieper te gaan, om de ijsberg onder de oppervlakte te bekijken.’
‘Dat wederzijds vertrouwen heb ik constant gevoeld’, zegt Henk. ‘Ik ben altijd open, direct en eerlijk. Maar als iemand mij een kunstje flikt, klap ik dicht. Bij Roel heb ik dat gevoel never en nooit gehad. Je kunt je voorstellen dat een werkgever het op een gegeven moment zo’n eindeloos gebed vindt, dat hij het liefst zo snel mogelijk van je af wil. Kijk, dan zit je heel anders tegenover elkaar. Maar dat was niet het geval. We gingen er gewoon samen voor. En ik hoefde me niet constant te verantwoorden als ik wat later was. Roel wist dat ik mijn verantwoordelijkheid wel pakte. Vanwege die steun die ik ontving en nog steeds ontvang, vanwege dat hele proces, wilde ik iets terugdoen, in de vorm van het welverdiende compliment, met de “Mijn baas is paars”-trofee. De studiedag was daarvoor een mooi moment.’
Ondanks dat het een hele nare periode was, heeft ook Henk er veel van opgestoken. ‘Ten eerste is het heel motiverend om door middel van de tests bij Arbodienst Perspectief te ontdekken dat je precies op de goede plek zit: ik ben docent in hart en nieren en wil niets liever dan mijn leerlingen wiskunde geven. Ten heb tweede heb ik geleerd dat je je beter niet op een stip op de horizon kunt richten. Zo’n stip is veel te klein en te star, die kun je makkelijk missen. Ik richt me nu op een wolk op de horizon. Die is groter en flexibeler; beweegt desgewenst mee. Ten derde gaat het in het leven niet om concrete dingen als de auto waarin je rijdt, het huis waarin je woont. Het gaat om zaken als van belang zijn voor een ander, je gewaardeerd voelen. Het verschil maken, dat is de essentie.’
‘Het overkomt je als leidinggevende niet vaak dat je een compliment uitgereikt krijgt’, zegt directeur Edwin Blok (foto onder, red.). ‘Ik was dan ook ontzettend verrast. Natuurlijk doen wij ons best. Wij willen de medewerkers veel aandacht geven. Als er iets is, dan gaan we uit van de vraag: hoe kan ik helpen. Dat wil niet zeggen dat we alles kunnen doen, maar het is wel ons streven dat we vanuit die gedachte naast iemand gaan zitten om mee te kijken. Om samen te kijken hoe wij als school van dienst kunnen zijn. Dat proberen we door alles heen. Als je bijvoorbeeld aangenomen wordt, krijg je dezelfde dag een boeket bloemen thuis. Je hebt niet alleen een sollicitatiegesprek, maar je spreekt ook collega’s. We voeren honderd-dagen-gesprekken met nieuwe medewerkers: wat is je opgevallen wat vind je van de organisatie, wat kunnen we van jou leren en wat heb je van ons nodig.
Voor mijn studie heb ik een paper geschreven over hoe je mensen bindt in het onderwijs: ‘Binden, boeien, groeien’. Een belangrijk punt, nu de vijver waarin we vissen steeds kleiner wordt en werken in de vmbo-context echt niet altijd makkelijk is. We zijn trots op ons beleid en door het compliment van Henk merken we dat het ook werkt. Het is ook echt iets voor hem; Henk is nooit te beroerd om complimenten uit te delen.
Hij is een waardevolle collega die al jaren bij ons werkt en het nodige heeft meegemaakt in zijn leven. Ik ben blij dat hij heeft ervaren dat hij gezien is tijdens zijn ziekte, dat we hem serieus hebben genomen en voortdurend samen met hem hebben bekeken wat de mogelijkheden zijn. Het was een heel goed samenspel tussen vooral Roel en Henk. Ik denk dat de trofee een hele mooie beloning is, een kroon op ons werk.’
Koert Jansen is HR-adviseur bij Landstede Groep (foto onder, red.). ‘Als er vertrouwen is aan beide kanten, zoals bij Henk en Roel, dan ga je goed het traject in.’ De afdeling P&OJ van Landstede Groep is ondersteunend. ‘Ik heb maandelijks overleg met teamleiders om de zaken door te spreken. Er is elk kwartaal contact met management en bedrijfsarts om gezamenlijk de casuïstiek te bespreken.
Ik begeleid het Morgen College, het Agnieten College en het Start College en fungeer als contactpersoon voor de teamleiders en directie. Zij zijn casemanagers en roepen mijn hulp in als dat nodig is, wij houden het proces in de gaten. Teamleiders krijgen ook ongevraagd advies, ook van de collega’s van Arbeid en gezondheid. Zij zijn onderdeel van P&OJ. De P&OJ-adviseur denkt mee en geeft advies in het ziekteproces: wat is het advies van de bedrijfsarts en wat betekent dat voor de medewerker.
Ik herinner Roel bijvoorbeeld aan de jaarlijkse evaluaties als dat nodig is. Ik geef aan dat je daarin geen medische termen kunt gebruiken. Dat soort zaken.’ Er is een Landstede Groep-breed verzuimbeleid. ‘De Wet verbetering poortwachter is leidend, het advies is om regelmatig contact te hebben. Daarbij gaan we steeds meer toe naar de benadering van: wat kun je wél en wat kunnen we daarin voor jou betekenen. Het is mooi om te zien hoe dat hier is opgepakt. Henk laat zijn drive zien, Roel toont zich een betrouwbare werkgever die ook graag wil. Dat is een gouden relatie.’
